1.
Болеше
Сте трпеле ли bullying бе дечки? Ок. Сакате да знаете што беше тоа за мене?
Болеше,
Денот кога стапнав на прагот во основно,
А тамо со раширени раце така ширум отворени ме чекаа моите втори мајки велејќи ми ,,Ајде влези”.
Болеше,
Кога дознав дека не е се така розово и не е се како во Winx самовили.
Болеше,
Кога од петни жили ме ругаа велејќи ми ,,Дај Боже да цркнеш”
Без никој и никого така самостојно ме болеше.
Ќе се замислам и ќе се кажам.
2.
I remember years ago Someone told me I should take Caution when it comes to love, I did And you were strong and I was not My illusion, my mistake I was careless, I forgot, I did.
3.
И така потиснувајќи ја таа болка во себе болеше и оној факт дека
И дома си седам стуткана у ќош со рацете на колена и
Изигрувам депресивна богаташка принцеза која плаче
Бидејќи нејзините не и ги купиле најновиот мобилен big deal еј.
Болеа и зборовите на класната ,,Па тоа е само игра’’.
Болеше цели пет години
Од прво до петто, од сто и едно па назад
И така зграпчена во прегратката на болката ми преостана исчекувањето
На тој први септември 2016г,
А токму на тој први септември ја изгубив последната надеж дека нешто ќе се смени.
Потоа истото ме болеше шесто, седмо, и осмо.
Болеше и одминувањето на службата
Која патем ме измачуваше
Со тоа што ми создаваше болка.
Болеше и уништувањето на мојот сон и милата дека само мене Господ не ме сака.
Белеше и до помисла на самоубиство
Да чудно, но вистинито одземајќи ми ја самодовербата секојдневно ,
Пак и повторно ме болеше,
Но знаете ли што не ме заболе?
Не ме болеа клоците кој ми ги удираа у трето,
Не ме болеше шамарот на момчето со кадравата коса
И ме болеше шутирањето на моите книги и учебници
Тоа ни малку не ме заболе.
Бидејќи ја станав говедо кое сите го мразат,
Џокер на кој му се потсмеваат,
Лист кој го кината
зашо јас се повлеков токму ради вас.
Застанав и пуштив мозок на пасење и размислував долго
Толку долго што собрав храброст , застанав и му кажав.
4.
I know and now
When all is done, there is nothing to say And if you're done with embarrassing me On your own you can go ahead, tell them
Tell them all I know now Shout it from the rooftops Write it on the skyline All we had is gone now Tell them I was happy And my heart is broken All my scars are open Tell them what I hoped would be impossible Impossible Impossible Impossible.
5.
Го прашав оно момче со кадрава коса
Истиот оној кој ме шутираше и психички ме уништуваше.
Го прашав ,,Кај си фраерче , пак да ми создаваш болка?’’.
Софија Бислимоски е родена во 2004 г во Скопје и е втора година во Гимназијата „Раде Јовчевски - Корчагин“. Таа е авторка на 3 стихозбирки и добитничка на 3 меѓународни награди во Нови сад и едно Гранд При во Скопје.
Comments