top of page
Writer's pictureКултура β

Сакаш ли да си ми ништо? – Јована Стаматовска

Сакаш ли да си ми ништо?

Ако светот е ништо и сето е лажно значи дека ништо е сѐ.

Ако ништо е сѐ, значи и тоа е нешто.

А, ако е нешто, е лажно.

Не сакам да бидам ниту нешто ниту сешто,

ако сѐ е ништо тогаш сакам да му целото ништо.

Ако ништо нема крај значи ништо не е цело.

Срцево е парче, а ти го дораспарчи.

Никогаш не било цело, но со тебе барем беше во едно парче.

Тогаш ти се појави и создаде безброј бескрајности.

И парчето тогаш не е парче, ако од него нема ново жарче.

А да го фрлиш, арч е.

Па ќе го ставам, да се најде во плакарче.

Ако го криеш длабоко таму, пожар голем ќе направи или стивне,

му треба слобода и кислород за високо да се вивне.

Може му треба висина, да земе воздух и здивне.

Може му треба тишина, да направи врева чим кивне

Гласна е тишината, а потивок е гласот.

Од високо сигурно ќе види сѐ со јасност.

И кога врвот дома ќе му стане, во вода света жарчето ќе падне.

Тогаш во исто време, сѐ и ништо нема.

Сакаш ли да си ми ништо?

Сакаш ли да си ми сѐ?

Штом денот ќе падне, друг е ден.

Штом мракот ќе стане и сонцето зајде, месечина полна ќе огрее сѐ.


Сакаш ли да си ми ништо?


 

Јована Стаматовска е студентка во прва година на Катедрата за општа и компаративна книжевност при Филолошки факултет „Блаже Конески”, а поранешна ученичка во гимназијата „Орце Николов“.


Таа е една од првите организаторки на настанот „Орцашка вечер на поезјата“.


„Љубовта за триото книги, поезија и пишување отсекогаш постоела, сега сум среќна што конечно имам храброст да ја оживеам.“ додава таа.

Comments


bottom of page